Nie ma nic bardziej romantycznego niż spędzanie wakacji z ukochaną osobą. Długi spacer po plaży może być tak romantyczny. Splecione dłonie, uczucie piasku pod stopami i opłukujących je fal, ma więcej uroku niż kolacja w restauracji czy oglądanie nowego filmu w ciemnym kinie. Kiedy więc Eddie Zytner i Katie Stephens odbyli romantyczną podróż na Dominikanę nigdy by się nie spodziewali, że wiąże się ona z jakimkolwiek niebezpieczeństwem. Para nie miała pojęcia, że chodzenie boso po karaibskiej plaży narazi ich na takie następstwa.
Romantyczna podróż zakończyła się koszmarem
Kiedy Katie Stephens (22 lata) i Eddie Zytner (25 lat) wrócili z tygodniowej podróży do Punta Cana na Dominikanie, zaczęli odczuwać uporczywe swędzenie stóp. Choć początkowo winili uczulenie na proszek lub coś innego, Eddie i Katie szybko zdali sobie sprawę, że nie jest to zwykły świąd.
Pojawiły się obrzęki, guzki i pęcherze na stopach. Kilkakrotnie zgłaszali się do szpitala, ale dopiero po kilku tygodniach udało się zdiagnozować przyczynę. Ustalono, że infekcję wywołały larwy tęgoryjca, wwierciły się w skórę i wędrowały. Może to brzmieć jak miejska legenda, ale to niestety prawda, czego dowodzą fotografie, na które ciężko patrzeć.
Walka z niewidzialnym wrogiem
Niestety, to był dopiero początek ich kłopotów. Zespół larwy skórnej wędrującej jest chorobą skóry wywoływaną przez larwy różnych pasożytów nicieni z mikroskopijnej rodziny tęgoryjców.
„Mam w nogach dziesiątki robaków, podobnie jak Katie” – mówi Eddie Zytner
Swędzenie jest spowodowane zapaleniem, wywołanym przez przemieszczanie larw. Może również powodować zaczerwienienie i pęcherze.
Tęgoryjce są najczęściej spotykane w środowiskach tropikalnych i subtropikalnych, a także w południowym regionie USA. Ale dzięki podróżom międzynarodowym nie ograniczają się już tylko do tych obszarów. Podczas chodzenia po ciepłym i wilgotnym piasku mają możliwość wejścia w skórę.
Larwa wędrująca nie przetrwa długo w ludzkim organizmie, który nie jest jej gospodarzem. Zazwyczaj umiera w ciągu kilku dni. Ale minęło dużo czasu, zanim koszmar skończył się dla Eddiego i Katie.
„Szpital odmówił naszej prośbie o otrzymanie leku (iwermektyny), którego potrzebowaliśmy, aby leczyć naszą infekcję i byliśmy więc zmuszeni sprowadzić leki ze Stanów” – wyjaśniła Katie.
Mama Eddiego musiała pojechać do Ameryki, żeby zdobyć lekarstwo, którego potrzebowała para. Katie dodała sarkastycznie: „Dziękuję Kanado za cudowną opiekę zdrowotną, którą nam zapewniasz!”
Chociaż te zdjęcia z pewnością są trudne do obejrzenia, Katie udostępniła je w mediach społecznościowych, aby zaalarmować innych i podnieść świadomość możliwości infekcji pasożytniczych podczas podróży.
Tęgoryjec – Objawy
Głównym objawem infekcji tęgoryjcem jest silne swędzenie i dyskomfort, co jest wynikiem reakcji organizmu na obecność pasożyta. Swędzenie może być początkowo nieznaczne, ale zwykle intensyfikuje się w miarę postępu infekcji. Mogą również wystąpić inne objawy, takie jak:
- Zaczerwienienie i obrzęk skóry
- Wyraźne, widoczne linie lub ścieżki na skórze, które są śladem ruchu larwy
- Pęcherze i guzki na skórze
W ciężkich przypadkach może dojść do wtórnej infekcji bakteryjnej, co może prowadzić do dodatkowych objawów, takich jak gorączka, dreszcze i ogólne osłabienie.
Jak się przed nimi uchronić
Zapobieganie infekcjom tęgoryjcami polega głównie na zminimalizowaniu kontaktu z ziemią i piaskiem w obszarach, gdzie występują te pasożyty, szczególnie w ciepłych, tropikalnych klimatach. Oto kilka praktycznych wskazówek:
- Zawsze nosić obuwie, zwłaszcza na plaży i w innych obszarach o dużym natężeniu ruchu, takich jak publiczne place zabaw czy pola namiotowe.
- Unikać bezpośredniego kontaktu skóry z piaskiem lub ziemią, na przykład kładąc się na ręczniku zamiast bezpośrednio na piasku.
- Unikać miejsc, które są często odwiedzane przez zwierzęta, zwłaszcza bezdomne, które mogą być nosicielami tęgoryjców.
- Regularnie myć ręce, zwłaszcza przed posiłkami.
W przypadku podejrzenia infekcji tęgoryjcem, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Zazwyczaj leczenie polega na stosowaniu antypasożytniczych leków doustnych lub miejscowo, które zabijają tęgoryjce.
