Między plażą, a zacumowaną łodzią beztrosko pływała para. Młode małżeństwo wygłupiało się i chlapali się w wodzie, ona aż krzyczała. Wtedy zobaczyli, że kapitan łodzi, jak stał w ubraniu, wskakuje do wody i płynie bardzo szybko w ich kierunku.
„On chyba myśli, że się topisz” – powiedział mąż do żony
Ona się zdenerwowała i zaczęła nerwowo machać do kapitana krzycząc: „Nic się nie stało, wszystko w porządku”. Ale on był już blisko, płynął prosto na nich. Powtórzyli więc krzykiem, że wszystko jest ok, wtedy on krzyknął: „Odsuńcie się!” przepłynął błyskawicznie obok nich. Odwrócili się i zamarli. 3 metry od nich tonęła ich 9-letnia córka…
Jak to się stało, że kapitan dostrzegł dziewczynkę z 15 metrów,a oni nie widzieli jej z odległości zaledwie trzech? Ponieważ topienie się wcale nie wygląda jak topienie się.
Większość ludzi sądzi, że topiący się pluskają, chlapią woda i wołają o pomoc. Tymczasem to bardzo cichy i dlatego tak zdradliwy proces. Kapitan był wyszkolony i doświadczony w rozpoznawaniu oznak tonięcia, rodzice dziewczynki nie. Dla uzmysłowienia wyobraźcie sobie, że spośród 750 dzieci, które utoną tego lata ponad połowa utonie w odległości 20 metrów, a 20 % z nich utonie na oczach niczego nieświadomych rodziców.
Dr Francesco A. Pia zebrał fakty na temat tonięcia, które nazwał „Instynktowna Reakcja Na Tonięcie.”
1. Poza wyjątkowymi sytuacjami tonący jest fizjologicznie niezdolny do wołania o pomoc. Układ oddechowy został stworzony do oddychania. Inne jego funkcje – m.in. wydobywanie głosu – są wstrzymywane, kiedy trwa walka o zaczerpnięcie powietrza.
2. Usta topiących się na zmianę zanurzają się pod wodą i pojawiają na powierzchni, nie wystarcza już czasu, aby zrobić wydech, wdech i jeszcze wołać o pomoc. Kiedy tylko usta osoby tonącej znajda się ponad powierzchnią, wydycha i wdycha ona powietrze bardzo szybko, a potem jej usta zanurzają się z powrotem pod wodę.
3. Osoby tonące także nie przywołują pomocy wymachując rękami. Natura instynktownie zmusza je do wyciągnięcia rąk na boki i odpychania się od powierzchni wody. Pozwala to wydźwignąć ciało tak, aby wynurzyć usta z wody i zaczerpnąć powietrza.
4. Podczas Instynktownej Reakcji Na Tonięcie osoby topiące się nie mają kontroli nad ruchami rąk. Z fizjologicznego punktu widzenia, osoby starające się pozostać na powierzchni wody nie maja możliwości zatrzymania tonięcia i wykonania jakiegoś dobrowolnego ruchu, jak na przykład machanie o pomoc, ruch w stronę ratującego lub sięgnięcie po sprzęt ratunkowy.
5. Od początku do końca Instynktownej Reakcji Na Toniecie nasze ciało pozostaje w wodzie w pozycji pionowej, a nogi zachowują się zazwyczaj pasywnie. Jeżeli nie nastąpi pomoc wyszkolonego ratownika, tonący jest w stanie utrzymywać się na powierzchni od 20 do 60 sekund przed całkowitym pójściem pod wodę.
Może się zdarzyć, że zobaczymy machanie rękami, wołanie o pomoc i próbę chwycenia liny czy koła. Te reakcje mogą poprzedzać tonięcie i dr Pia definiuje je jako szok wodny. Możliwy jest w kilka pierwszych sekund po wpadnięciu do wody, odczucia skurczu, czy spanikowania, lub zachłyśnięcia wodą. Jeśli nie uda się opanować, czy uchwycić wówczas występuje Instynktowna Reakcja Na Toniecie.
Inne oznaki tonięcia:
Głowa nisko w wodzie, usta na poziomie wody
Głowa pochylona do tyłu z otwartymi ustami
Szkliste oczy, puste spojrzenie, brak koncentracji wzroku
Zamknięte oczy
Włosy zasłaniające czoło lub oczy
Brak używania nóg – w pionie
Hiperwentylacja lub dyszenie
Próby bezskutecznego płynięcia w określonym kierunku
Próby obrócenia się na plecy
Sprawianie wrażenia jakby wspinało się po niewidzialnej drabinie.
Rodzice pamiętajcie. Dzieci hałasują w wodzie więc bardziej cisza powinna Was zaniepokoić niż krzyk Waszego dziecka.
Bądźcie ostrożni. Woda to żywioł, z którym nie ma żartów!
Podzielcie się z innymi. Każdy powinien o tym wiedzieć